എൻ്റെ മക്കളിൽ ഒരാൾ ഒരിക്കൽ എന്നോട് ചോദിച്ചു, “നിങ്ങൾ കഴിച്ചിട്ടുള്ളതിൽ വെച്ച് ഏറ്റവും വിചിത്രമായ ഭക്ഷണം എന്താണ്?” ഒരു മടിയുമില്ലാതെ, അമേരിക്കയിലെ എൻ്റെ ആദ്യകാലങ്ങളെപ്പറ്റി (1971 നവംബർ) ഞാൻ ഓർത്തു.
1971 നവംബർ 21, ഞായറാഴ്ച, തണുപ്പുള്ള ഒരപരാഹ്നമാണ് ഞാൻ ന്യൂയോർക്കിലെ ജെഎഫ്കെ എയർപോർട്ടിൽ വിമാനമിറങ്ങി യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സിൽ എത്തുന്നത്. ആ ആദ്യത്തെ കുറച്ച് വർഷങ്ങൾ പുതിയ സാഹചര്യങ്ങളോടുള്ള പൊരുത്തപ്പെടുത്തലുകളുടേതായിരുന്നു: പുതിയ സംസ്കാരം, പുതിയ കാലാവസ്ഥ, പുതിയ ആളുകൾ, അതിലെല്ലാം വെച്ച് ഏറ്റവും വെല്ലുവിളിയുയർത്തിയത് പുതിയ ഭക്ഷണശീലങ്ങളായിരുന്നു. അമേരിക്കൻ ഭക്ഷണക്രമവുമായി പൊരുത്തപ്പെടാൻ ഞാൻ ശരിക്കും ബുദ്ധിമുട്ടി.
ഞാൻ കഴിച്ചതിൽ വെച്ച് ഏറ്റവും വിചിത്രമായ ഒന്നാണ് ഭൂരിഭാഗം അമേരിക്കക്കാരും ഒരു കാര്യമായെടുക്കാത്ത ഹോട്ട് ഡോഗ്. ആ പേര് തന്നെ എന്നെ അസ്വസ്ഥനാക്കി. ഹോട്ട് ഡോഗ് കഴിക്കുക എന്ന ആശയം എപ്പോഴും എന്നെ പേടിപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. വളരുന്നതിനിടയിൽ, നായ ഇറച്ചി കഴിക്കുന്ന സംസ്കാരങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ലേഖനങ്ങൾ ഞാൻ വായിച്ചിട്ടുണ്ട്, ചിത്രങ്ങൾ കണ്ടിട്ടുണ്ട്, കൂടാതെ ഇന്ത്യയിലെ നാഗാലാൻഡിൽ നിന്നും അസമിൽ നിന്നുമുള്ള ചിലർ ഇത് കഴിക്കുന്നത് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് “ഹോട്ട് ഡോഗ്” എന്ന വാക്ക് കേട്ടപ്പോൾ എൻ്റെ ഭാവന വല്ലാതെ ഉണർന്നു. വാലാട്ടി, കുരച്ച് നടന്നിരുന്ന ഒന്നിനെ ആളുകൾ സന്തോഷത്തോടെ കഴിക്കുകയാണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി.
ഞാൻ യു.എസ്.എയിൽ എത്തി കുറച്ച് മാസങ്ങൾക്ക് ശേഷം ചില അമേരിക്കൻ സുഹൃത്തുക്കൾ എനിക്കൊരു ഹോട്ട് ഡോഗ് വാഗ്ദാനം ചെയ്തു. ചുറ്റുമുള്ള എല്ലാവരും സന്തോഷത്തോടെ, ചിരിച്ചും സാധാരണ പോലെ സംസാരിച്ചും അത് കഴിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ, അതിൽ അസ്വാഭാവികമായി ഒന്നുമില്ലെന്ന് തോന്നി. മോശക്കാരനാവേണ്ട എന്ന് കരുതി ഞാൻ അതൊന്ന് സ്വീകരിച്ചു.
അതാ എൻ്റെ കയ്യിൽ: ഒരു ബണ്ണിനുള്ളിൽ വെച്ച, മഞ്ഞളും തക്കാളി സോസും പുരട്ടിയ, മിനുസമുള്ള, ഇളം ചുവപ്പ് നിറത്തിലുള്ള ഒരു ഹോട്ട് ഡോഗ്. സംശയത്തോടെ ഞാൻ അതിലേക്ക് നോക്കി. അത് വായിലേക്ക് വെച്ചപ്പോൾ, കുരയ്ക്കുന്ന ഒരു നായയുടെ ചിത്രം എൻ്റെ മനസ്സിൽ മിന്നിമറഞ്ഞു.
ഒടുവിൽ, ധൈര്യം സംഭരിച്ച് ഞാൻ ഒരു കടി കടിച്ചു. എൻ്റെ ആശ്വാസത്തിന്, അതിന് നായയുടെ രുചി ഒട്ടും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, (എങ്കിലും നായയുടെ രുചി എങ്ങനെയിരിക്കുമെന്ന് എനിക്ക് എങ്ങനെ അറിയാം എന്നത് ഒരു ചോദ്യചിഹ്നമാണ്). പകരം, അത് ഉപ്പുള്ളതും, പുകയുടെ രുചിയുള്ളതും, വിചിത്രമായ സംതൃപ്തി നൽകുന്നതുമായിരുന്നു.
ആ നിമിഷം, “ഡോഗ്” എന്നത് ബ്രെഡും, ഇറച്ചിയും, മസ്റ്റാർഡും (സോസും) അല്ലാതെ മറ്റൊന്നും അല്ലെന്ന് ഞാൻ മനസ്സിലാക്കി. ഭക്ഷണമായിരുന്നില്ല, എൻ്റെ ഭാവനയായിരുന്നു യഥാർത്ഥ കുറ്റവാളി. തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ, ഞാൻ ഇത്രയും പരിഭ്രമിച്ചതിൽ എനിക്ക് ചിരി വരുന്നു. എങ്കിലും, അതിനു ശേഷമുള്ള വർഷങ്ങളിൽ, ഹോട്ട് ഡോഗിലെ “ഡോഗ്” എന്ന വാക്ക് പോലും എന്നെ അസ്വസ്ഥനാക്കിയിരുന്നു. വിചിത്രമല്ലേ? ചിലപ്പോൾ ഭക്ഷണത്തെക്കുറിച്ച് നമ്മൾ സ്വയം പറയുന്ന കഥകൾ ഭക്ഷണത്തേക്കാൾ വിചിത്രമായിരിക്കും.
ഇപ്പോൾ, ഇരുപത്തിയഞ്ച് വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം, ഞാൻ ഒരു സസ്യാഹാരിയാണ് (വെജിറ്റേറിയനാണ്). മാംസം കഴിക്കുന്നത് ഒരിക്കലും എൻ്റെ താൽപ്പര്യമായിരുന്നില്ല. എങ്കിലും, ഹോട്ട് ഡോഗ് ഞാൻ കഴിച്ചതിൽ വെച്ച് ഏറ്റവും ഓർമ്മയുള്ളതും വിചിത്രവുമായ ഒന്നായി ഇന്നും നിലനിൽക്കുന്നു.
ഈ വിവർത്തനം നിങ്ങൾക്ക് ഉപകാരപ്പെടുമെന്ന് കരുതുന്നു. ഇതിലെ ഏതെങ്കിലും ഭാഗം കൂടുതൽ വ്യക്തമാക്കണോ?
