ദിലീപിനെ സംബന്ധിച്ചുള്ള പുതിയ കേസിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ, ഇന്റന്റ് (ക്രിമിനൽ മനോഭാവം), മോട്ടീവ് (പ്രേരണ), ഗൂഢാലോചന (കുറ്റചട്ടത്തിലെ 120B പ്രകാരം കുറ്റസംയോജനം) എന്നീ മൂന്ന് ആശയങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം വളരെ സൂക്ഷ്മമായതും അതീവ പ്രാധാന്യമുള്ളതുമാണ്. മലയാളത്തിൽ പലപ്പോഴും ഇവ ഒരേ അർത്ഥത്തിൽ ഉപയോഗിക്കപ്പെടുന്നുണ്ടെങ്കിലും, നിയമപരമായി ഇവ തമ്മിൽ വ്യക്തമായ അന്തരവാണ്.
നിയമപരമായ വ്യാഖ്യാനങ്ങൾ
- ഇന്റന്റ് (Criminal Intent / Mens Rea)
ഒരു കുറ്റകൃത്യം ചെയ്യുമ്പോൾ പ്രതിക്ക് ഉണ്ടായിരുന്ന മനോഭാവം തന്നെയാണ് ഇന്റന്റ്. ഒരു നിരോധിത പ്രവൃത്തിയുടെ ഫലം സംഭവിക്കുമെന്ന് മനസ്സിലാക്കി, അത് ലക്ഷ്യമിട്ട് നടപടിയെടുക്കുമ്പോഴാണ് ഇന്റന്റ് തെളിയുന്നത്. - മോട്ടീവ് (Motive)
കുറ്റം ചെയ്യാൻ ഒരാളെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന കാരണം അല്ലെങ്കിൽ പശ്ചാത്തലം.
ഉദാഹരണങ്ങൾ: പക, അസൂയ, സാമ്പത്തിക താൽപര്യം തുടങ്ങിയവ.
മോട്ടീവ് കുറ്റത്തിന് ഒരു ‘വ്യാഖ്യാനം’ മാത്രമാണ്; ഇത് മാത്രം ഒരാളെ കുറ്റക്കാരനാക്കില്ല. ഇന്റന്റ് തെളിയിക്കപ്പെടണമെന്നതാണ് നിയമത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന തത്വം.
- ഗൂഢാലോചന (Criminal Conspiracy – IPC 120B)
രണ്ട് പേരോ അതിലധികമോ ഒരുമിച്ചുകൂടി, ഒരു നിയമവിരുദ്ധ പ്രവൃത്തി ചെയ്യാൻ കരാറിലാവുന്നത് തന്നെ ഗൂഢാലോചനയാണ്.
കുറ്റം നടപ്പിലാക്കപ്പെട്ടോ ഇല്ലയോ എന്നത് രണ്ടാം പ്രാധാന്യം മാത്രമാണ്; ഗൂഢാലോചന നടന്നുവെന്നാണ് തെളിഞ്ഞാൽ പോലും അത് സ്വതന്ത്രമായൊരു കുറ്റമായി കണക്കാക്കപ്പെടും.
ചുരുക്കി പറഞ്ഞാൽ:
ഇന്റന്റ് – കുറ്റം ചെയ്യാനുള്ള മനസ്സ്/ലക്ഷ്യം.
മോട്ടീവ് – ഇന്റന്റ് ഉണ്ടാകാൻ കാരണമായ പശ്ചാത്തലം.
ഗൂഢാലോചന – കുറ്റം ചെയ്യാൻ തമ്മിൽ ധാരണയും പദ്ധതി രൂപീകരണവും.
ദിലീപ് കേസിലെ പ്രയോഗം
2025 ഡിസംബർ മാസത്തിലെ നിർണായക വിധിയിൽ, കേസിലെ പ്രധാന ആരോപണമായ ഗൂഢാലോചനയിൽ ഡിലീപിന്റെ പങ്കാളിത്തം തെളിയിക്കാൻ പ്രോസിക്യൂഷന് സാധിച്ചില്ലെന്ന് കോടതി കണ്ടെത്തി.
പ്രോസിക്യൂഷൻ ഉന്നയിച്ച മോട്ടീവ്:
ദിലീപും പരാതിക്കാരിയും തമ്മിലുള്ള പഴയ തർക്കങ്ങൾ, ബന്ധത്തിലുണ്ടായ വിരോധം, പക എന്നിവയാണ് ക്രൈം നടത്താൻ പ്രേരണ (മോട്ടീവ്) ആയിരുന്നെന്നായിരുന്നു വാദം.
ഗൂഢാലോചനയുടെ ആരോപണം:
പരാതിക്കാരിയെ തട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി ആക്രമിക്കാൻ ഒന്നിലധികം പ്രതികളുമായി ചേർന്ന് ഡിലീപ് പദ്ധതി തയ്യാറാക്കി എന്നായിരുന്നു ആരോപണം.
ഈ ആരോപണം തെളിയിക്കാൻ, സൂക്ഷ്മമായ മുൻ ധാരണ, ബന്ധപ്പെട്ട ആശയവിനിമയം, നിർദ്ദേശങ്ങൾ, ഏകോപനം തുടങ്ങിയവ തെളിവായി അവതരിപ്പിക്കേണ്ടിയിരുന്നു.
കോടതിയുടെ കണ്ടെത്തൽ:
പ്രോസിക്യൂഷൻ അവതരിപ്പിച്ച സാക്ഷ്യങ്ങളിൽ പര്യാപ്തമായ വിശ്വാസ്യതയില്ലായിരുന്നു.
നിരവധി സാക്ഷികൾ വൈരുദ്ധ്യപ്രസംഗങ്ങൾ നടത്തുകയും ചിലർ വൈരിയായി മാറുകയും ചെയ്തതോടെ,
ദിലീപിന് ഗൂഢാലോചനയിൽ പങ്കെടുക്കാനുള്ള ഇന്റന്റ്,
ഗൂഢാലോചന നടന്നുവെന്നതും,
അദ്ദേഹം മറ്റ് പ്രതികളുമായി ധാരണയിൽ എത്തിയെന്നതും
വിശ്വാസ്യതയോടെ തെളിയിക്കാൻ പ്രോസിക്യൂഷൻ പരാജയപ്പെട്ടു. അതിനാൽ IPC 120B പ്രകാരമുള്ള ഗൂഢാലോചന കേസ് കോടതി തള്ളിക്കളഞ്ഞു.
മോട്ടീവ് ഉണ്ടെന്ന alone one thing; but without concrete proof of intent and conspiracy, conviction is not legally permissible.
ഈ വ്യത്യാസം എന്തുകൊണ്ട് നിർണായകം?
- മോട്ടീവ് സുലഭമായി പ്രതിപാദ്യമാണ്, തെളിയിക്കാൻ പ്രയാസം.
ബന്ധങ്ങൾ, തർക്കങ്ങൾ, ചരിത്രം എന്നിവയെ അടിസ്ഥാനമാക്കി പ്രോസിക്യൂഷൻ മോട്ടീവ് മുന്നോട്ടുവയ്ക്കാറുണ്ട്. പക്ഷേ മോട്ടീവ് മാത്രം കുറ്റം തെളിയിക്കാൻ പോരാ. - ഗൂഢാലോചന തെളിയിക്കുന്നത് ഏറ്റവും പ്രയാസം.
ഗൂഢാലോചനയിൽ ‘ധാരണ’ എന്നതുതന്നെയാണ് മുഖ്യഘടകം. ഇത് നേരിട്ടുള്ള തെളിവുകളിലൂടെ അപൂർവ്വമായാണ് തെളിയപ്പെടുന്നത്.
പലപ്പോഴും പരോക്ഷ തെളിവുകളിലാണ് ആശ്രയം — അതിനാൽ വൈരുദ്ധ്യങ്ങൾക്കും സംശയങ്ങൾക്കും അവസരം കൂടുതലാണ്. - കുറ്റവാളിയെന്ന് വിധിക്കാൻ ആവശ്യമായ മാനദണ്ഡം വളരെ ഉയരം.
“Beyond Reasonable Doubt” എന്ന നിയമ മാനദണ്ഡം പാലിക്കപ്പെടണം.
സംശയം തോന്നുന്ന നിലയിലോ, തെളിവുകളിൽ കുഴപ്പമുണ്ടെങ്കിൽ എത്തിയാലും, കോടതി പ്രതിക്ക് അനുകൂലം നൽകണം.
നിഗമനം
ദിലീപ് കേസിൽ പ്രോസിക്യൂഷൻ ഒരു മോട്ടീവ് മുന്നോട്ടുവച്ചെങ്കിലും:
ഇന്റന്റ് (ക്രൈം നടത്താനുള്ള മനോഭാവം),
ഗൂഢാലോചന (ധാരണയും പദ്ധതിയും),
എന്നിവ തെളിവുകളാൽ ഉറപ്പിക്കാനായില്ല.
അതിനാൽ, നിയമത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന തത്വങ്ങൾ പ്രകാരം, കോടതി അദ്ദേഹത്തിന് എതിരായ ഗൂഢാലോചന ആരോപണങ്ങളിൽ നിന്ന് വെറുതെവിട്ടു.
